در حالی که کاربن بین دندان‌های بیمار است از او بخواهید مندیبل را به یک سمت مثلاً راست حرکت بدهد (شکل 74-4). این سمت، کارگر (working) و سمت دیگر بالانس می‌شود. در سمت کارگر نوک کاسپ‌های باکال پایین با فوساهای بالا در تماس است و در حد 1-2mm جای کاربن در زمان حرکت طرفی می‌ماند. فقط جای کاربن کانین‌ها تا انتهای دندان مقابل می‌ماند که اصطلاحاً اکلوژن Cuspid Rise می‌سازد. در بعضی از بیماران جای کاربن هم روی کانین و هم روی لترال بالا می‌ماند (رنگ کاربن لترال کمرنگتر است) و اصطلاحاً اکلوژن Anterior Rise می‌گویند. اگر جای کاربن روی دیگر دندان‌ها مشاهده می‌شود نشانه نقاط تماس پیش‌رس است. برای رفع آن باید در فک بالا از شیب پالاتالی کاسپ‌های باکال و در فک پایین از شیب باکالی کاسپ‌های لینگوالی (کاسپ‌های غیرفانکشنال) بتراشید تا درست شود.
شکل 74-4: حرکت به سمت راست Working می شود.
هر دندانی که در ابتدای درمان دچار چرخش بوده در انتهای ارتودنسی باید با یک تیغ بیستوری شماره 11 فیبروتومی شود تا ریلاپس آن به حداقل برسد. ناحیه لبیال دندان‌های قدامی را نباید فیبروتومی کرد چون بعضاً در زمان ترمیم دچار یک تحلیل لثه می‌شوند.