این شیفت در زمان رویش دندان 6 رخ می‌دهد. وقتی دندان 6 پایین رویش می‌یابد باعث مزیاله شدن دندان‌های شیری خلفی شده و فضای Primate (دیستال C پایین) را می‌بندد،که در نهایت به رابطه کلاسI مولری می‌رسیم. اگر 6 بالا زودتر از 6 پایین رویش یابد و همین حرکت مزیالی زود هنگام رخ بدهد به رابطه مولری کلاسII می‌رسیم.
بعضی مواقع 6 بالا نابجا رویش می‌یابد و منجر به لق شدن زودهنگام E بالا می‌شود. با کشیدن E بالا نه تنها فضا از بین می‌رود و کرادینگ رخ خواهد داد بلکه رابطه مولری هم کلاسII می‌شود.
این حرکت در زمان لق شدن طبیعی E و افتادن آن رخ می‌دهد. در این سن یک حرکت مزیالی در 6 پایین می‌بینیم و باعث کلاسI شدن بیمار flush terminal می‌شود.
اگر فضای E پایین را با لینگوال ارچ جهت رفع کرادینگ قدام حفظ کرده باشید احتمالاً منجر به بروز اکلوژن end to end یا همان 2mm کلاسII می‌شوید.
اگر دندان‌های شیری دچار پوسیدگی بشود بخاطر فشار رویشی 6 فضای بین آن‌ها از بین می‌رود، لذا قوس فکی کوچک می‌شود و در نهایت کرادینگ خواهید داشت. اگر دندان D یا E را بکشید حتماً حرکت مزیالی 6 و متعاقب آن کرادینگ در دندان‌های دائمی را خواهید داشت.
در سن 8-7 سالگی اگر بین انسیزورهای شیری فضا به اندازه کافی نباشد رویش لترال‌های دائمی منجر به باکالی شدن دندان‌های C می‌شود و عرض بین کانین و طول قوس فکی بزرگتر می‌شود.
در این سن معمولاً در پسران 2mm و در دختران 1mm قوس فکی بزرگتر می‌شود. به همین دلیل در زمان رویش لترال‌ها اگر کرادینگ وجود دارد نباید مزیال C را استریپ نمایید چون فشار لترال از روی C از بین می‌رود و این بزرگ شدن قوس فکی دیگر رخ نمی‌دهد و قوس فکی تکامل طبیعی خود را از دست می‌دهد.
نکته: رویش لترال پایین منجر به دیستاله شدن C پایین به فضای primate می‌شود. دیستاله شدن این دندان یک فشار طبیعی روی C بالا می‌آورد و C بالا نیز دیستاله می‌شود که فضای بیشتری برای رویش لترال بالا باز می‌شود. اگر بخاطر کرادینگ‌های انسیزورهای پایین دندان C را بکشید به صورت غیرمستقیم باعث کرادینگ انسیزورهای بالا نیز می‌شوید. نتیجه اینکه کشیدن C پایین نه تنها که خاصیتی در جهت رفع کرادینگ ندارد بلکه شاید یک بیمار غیرکشیدنی را به بیمار کشیدنی تبدیل کند.
افزایش عرض بین کانینی در کودکانی که بین انسیزورهای شیری فضا ندارند بیشتر رخ می‌دهد.
عرض بین کانینی بعد از 10 سالگی هم زیاد می‌شود ولی بسیار کم است و روی آن برای رفع کرادینگ نمی‌توانید حساب کنید.
تا سن 12 سالگی کلاً قوس پایین حدود 3mm و بالا 4.5mm بزرگ می‌شود. توالی رویش دندان‌ها
رویش دندان‌ها دارای یک نظمی است و اگر به نحو دیگری رویش یابند احتمال بروز کرادینگ بیشتر می‌شود.
رویش دندان‌ها به ترتیب زیر است:
مثلاً در قوس پایین باید 7 بعد از 5 رویش یابد. اگر زودتر رویش پیدا کند چون روی 6 فشار مزیالی وارد می‌کند قدری از فضای 5 از بین می‌رود و شما با کرادینگ 5 (رویش لینگوالی آن) روبرو می‌شوید. همین حالت در بالا باعث کرادینگ کانین و نهایتاً باکالی شدن آن می‌گردد.
رویش کانین پایین هم باید قبل از پرمولرهای پایین باشد و اگر بعد از پرمولرها رویش یابد منجر به لینگوالی شدن انسیزورهای پایین، دیپ بایت، شیفت میدلاین، رویش لبیالی کانین یا حتی نهفتگی کانین شود.
در بالا برعکس است و باید اول پرمولرها رویش پیدا کنند. اگر کانین بالا زودتر رویش یابد می‌تواند منجر به کرادینگ یا نهفتگی پرمولر گردد.
اگر دندان‌های شیری زمان طولانی در دهان بمانند خود باعث بروز کرادینگ می‌شود.