عرض 3 و 4 بزرگتر از دندانهای شیری مربوطه است، لذا با رویش آنها کرادینگ کمی در این ناحیه رخ میدهد (شکل 8-5). در زمان رویش پرمولر دوم (حدود سن 11 سالگی) فقط دندان E در دهان باقی مانده است. چون عرض مزیودیستالی آن 2.5mm بیشتر از عرض دندان 5 است، پس در حدود 12-11 سالگی که دندان E میخواهد لق شود میتوانید یک نگهدارنده فضا مانند لینگوال آرچ (شکل 9-5) بسازید (قبل از افتادن یا کشیدن E) و بعد دندان E را بکشید. یک سال بعد که دندانهای 5 رویش یافتند، در هر سمتی 2.5mm فضا خواهید داشت و میتوانید آن مقدار کرادینگ را برطرف کنید.
شکل 8-5: با رویش دندانهای 3و4 کرادینگ بیمار بیشتر میشود.
شکل 9-5: لینگوال آرچ بعنوان نگهدارنده فضای E
اگر در هر سمت در همین سن حتی تا 4mm کرادینگ باشد که البته میزان زیادی است باز بیمار غیرکشیدنی میشود چون با حفظ فضای E (ساختن لینگوال آرچ) حدود 2.5mm آن برطرف و 1.5mm آن در هر سمت با استریپ یا پروترود نمودن انسیزورها به راحتی درمان میگردد به همین دلیل:
1. حفظ دندانهای شیری از لحاظ پوسیدگی و
2. ساختن لینگوال آرچ قبل از افتادن دندان E
باعث میگردد که در فک پائین اکثر کودکان نیاز به کشیدن پرمولر جهت رفع کرادینگ نداشته باشیم.
وقتی صحبت از اختلاف عرض دندان E با 5 است (2.5mm در پایین و 1mm در بالا) منظور دندان E سالم است وگرنه با پوسیدگی دندانهای خلفی حرکت مزیالی آنها را داریم و دیگر فضای E در حدود 2.5mm نخواهد بود (شکل 10-5).
شکل 10-5: E Space
به صورت نرمال هر وقت لترالهای بالا رویش مییابند، دیاستم بین سانترالهای بالا بسته میشود ولی اگر در مورد بیمار شما رخ نداد میتواند بخاطر علل زیر باشد: وجود مزیودنس، نبود مادرزادی یک لترال، فرنوم غیرطبیعی، دیپ بایتهای شدید یا عادات دهانی. باید ابتدا روی رفع این عوامل وقت بگذارید و بعد به مشکلات بعدی بیمار رسیدگی کنید. بسته نشدن دیاستم میتواند منجر به کرادینگ، چرخش لترال یا حتی کراس بایت آن بشود.
یک پدیده نرمال رویشی میباشد که در اکثر کودکان وجود دارد. سانترالهای بالا معمولاً با تاج دیستاله رویش مییابند و قدری بین آنها دیاستم رخ میدهد که بخاطر فشار مزیاله کننده تاج لترال رویش نیافته به ریشه سانترال میباشد که نتیجه آن دیستاله شدن تاج سانترال است. وقتی لترال و متعاقباً کانین رویش یابد این دیاستم بسته میشود و تاج سانترالها هم مزیاله میشود.
شکل 11-5: رویش دیستاله تاج لترال بالا