وقتی C یا D پایین را در بیماری که کرادینگ قدام پایین دارد بکشید، فضا آن سریع از بین می‌رود، پس انتظار عقب رفتن انسیزورها و اضافه شدن اورجت و رویش انسیزورها در بُعد عمودی (دیپ بایت شدن بیمار) را داشته باشید.
اما اگر کرادینگ نداشته باشید یا حتی فضا بین دندان‌ها باشد و این دندان‌های C یا D کشیده بشوند اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و فضا از بین نمی‌رود، لذا نیازی هم به ساخت فضا نگهدارنده نیست.
وقتی E بالا یا پایین کشیده بشود، خلفی‌ها مزیاله می‌شوند و فضا از بین می‌رود.
وقتی D بالا یا پایین کشیده بشود، خلفی‌ها مزیاله و قدامی‌ها هم دیستاله می‌شوند و فضا از بین می‌رود البته در بالا بیشتر خلفی‌ها فضا را مصرف می‌کنند ولی در پایین قدامی‌ها بیشتر فضا را مصرف می‌کنند.
وقتی C بالا یا پایین کشیده بشود عمدتاً قدامی‌ها فضا را مصرف می‌کنند و حرکت مزیالی خلفی دیده نمی‌شود.
فضا در بیمار دیپ بایتی بیشتر از اپن بایتی از بین می‌رود.
فضا پایین در بیمار 1/ClII بیشتر از بین می‌رود.
اگر اکلوژن محکمی بین مولرهای دائمی باشد فضا کمتر از بین می‌رود تا بیماری که اکلوژن محکمی ندارد.
نقش بسیار مهمی دارد. هر چه در سن کمتر دندان شیری کشیده شود، شانس از بین رفتن فضا بیشتر است. البته بیشترین میزان آن هم در یک سال اول بعد از کشیدن رخ می‌دهد.
اگر قبل از رویش دندان 6 دندان D یا E کشیده بشوند مزیاله شدن شدیدی در مولر اول دائمی رخ می‌دهد حتی اگر هیچ کرادینگی نباشد.
در بیماری که عضله منتالیس قوی دارد یا زبان در موقعیت فوقانی قرار دارد وقتی کانین شیری یا مولرهای شیری پایین کشیده شوند، به طرز چشمگیری فضا از بین می‌رود. دیستاله شدن قدامی‌ها هم در این گروه از بیماران شدیداً رخ می‌دهد.
کشیدن شیری در این بیماران منجر به از دست رفتن سریع فضا در پایین می‌شود.
وقتی دندان‌های مجاور ناحیه دندان شیری که زودهنگام کشیده شده در حال رویش باشند، فضا آن را خیلی سریع اشغال می‌کنند.