وقتی دندان شیری وجود ندارد و قدری از فضا از بین رفته معمولاً اقدام به برگرداندن آن فضا می‌کنیم تا به اکلوژن صحیحی که در حال تکامل است دست پیدا کنیم.
کنترل انکوریج برای این کار بسیار مهم است چون اگر دستگاهی که به بیمار برای دیستاله نمودن مولر تحویل داده می‌شود، درست طراحی نگردد منجر به پروترود شدن انسیزورها نیز می‌گردد و نهایتاً اکلوژن بدتر هم می‌شود.
زمان انجام هم مهم است. بعضی مواقع از دست رفتن فضا متوقف شده است مانند زمانی که کودکی در 7-8 سالگی مراجعه نموده و E پایین را قبلاً از دست داده است. دندان شش پایین تیپ مزیالی شده ولی می‌بینید که دندان E بالا هم اکسترود شده و با مزیال شش پایین در تماس است. از این به بعد معمولاً شش پایین بیشتر تیپ نمی‌شود، لذا ساختن وسیله برای حفظ فضای E پایین بی‌مورد است سوای اینکه از 7-8 سالگی تا حدود 12 سالگی که دندان5 بخواهد رویش کند زمان طولانی هم هست. ولی اگر احتمال از بین رفتن بیشتر فضا وجود دارد باید نسبت به ساخت وسیله مناسب اقدام نمود. بعد از برگرداندن فضا باید نسبت به حفظ آن اقدام کنیم تا رویش دندان زیری انجام شود.
• وقتی فضا در حال کم شدن است و برای دندان زیری فضا کافی وجود ندارد.
• وقتی دندان دائمی زیری وجود ندارد ولی برای حفظ اکلوژن ایده‌آل باید فضا برگردانده شود.
نکته: وقتی E بالا از دست می‌رود، دندان 6 بالا هم مزیالی تیپ می‌شود و هم دچار چرخش می‌شود. اصلاح چرخش را هم حتماً انجام دهید چون برای بدست آوردن فضا کمک خوبی است.
• وقتی کمبود فضای کلی زیاد است و باید درمان کشیدنی در آینده داشته باشیم.
• وقتی دیستاله کردن 6 مقدور نیست مثلاً دندان 7 تماس شدید با آن دارد.
• کرادینگ در ناحیه مولری وجود دارد مانند حالتی که در OPG سه دندان مولر دائمی به صورت پلکانی روی هم قرار دارند.
• بیماری که میل به اپن بایت دارد.