بعضی مواقع فضاهایی غیرمتعارف بین دندان‌ها می‌بینیم که علل متفاوتی به شرح زیر می‌تواند داشته باشند: نبود مادرزادی دندان، کوچکی سایز دندان، عادات غلط، و زبان بزرگ.
معمولاً بین سانترال‌های دائمی بالا که تازه رویش می‌یابند فضا وجود دارد. با رویش لترال و کانین این دیاستم بسته می‌شود. معمولاً لترال‌های بالا نسبت به سانترال کمی پالاتالی‌تر قرار دارند. وقتی با فشار رویشی لترال‌ها فضا دیاستم بسته بشود، کم کم لترال‌ها لبیالی می‌شوند و در قوس صحیح قرار می‌گیرند. اگر به هر دلیلی دیاستم بسته نشود (مثلاً بخاطر مزیودنس) یا از ابتدا دیاستم نداشته باشد، معمولاً لترال بالا پالاتالی رویش پیدا می‌کند و شاهد کراس بایت می‌شویم.
نتیجه: اگر شاهد وجود دیاستم و رویش پالاتالی لترال بودید اولین قدم در درمان، بستن دیاستم است.
حالت دیگر وجود لترال‌های ریز بالا یا کلاً نبود مادرزادی آن‌ها می‌باشد. در این بیماران نه تنها که دیاستم زیاد است و نمای زیبایی ندارد بلکه شانس نهفتگی پالاتالی کانین نیز بیشتر می‌شود. در این مواقع، کنترل فضا و تحت نظر داشتن کانین مفید است. برای اطلاعات بیشتر به صفحه 288 مراجعه نمایید.
از این واژه زمانی استفاده می‌کنیم که کمبود فضا خفیف در قدام را به ناحیه خلفی منتقل می‌کنیم تا بعدها از فضای E برای رفع آن استفاده کنیم. البته نتایج آن خیلی جالب نیست و توصیه زیادی به آن نمی‌شود.
نحوه کار به این صورت است:
• استریپ مزیال C در چند نوبت تا لترال مرتب شود.
• استریپ مزیال D تا کانین بتواند دیستاله رویش یابد و فشار کمی به لترال وارد نماید.
• استریپ مزیال و دیستال D و E.
• ساخت لینگوال آرچ و کشیدن D و نهایتاً E.
البته در بعضی مقالات وجود کرادینگ قدام را عاملی برای فشار طبیعی و افزایش عرض بین کانینی می‌دانند و این پروتکل را منسوخ می‌دانند ولی برای درک مطلب شاید ذکر آن خالی از لطف نبود.