یکی از شایعترین مشکلات ارتودنسی کرادینگ قدام پایین است. بعضی از این کرادینگ‌ها موقتی هستند و نیاز به درمانی ندارند ولی برای اکثر آن‌ها باید کاری انجام داد و در مواقع بسیار شدید هم که باید به سمت سریال اکسترکشن رفت.
متاسفانه وقتی کودکی به مطب بعضی از همکاران مراجعه می‌کند و از کرادینگ قدام پایین شکایت دارد، اکثر همکاران به والدین کودک می‌گویند که تا زمانی که تمام دندان‌های دائمی رویش نکرده نمی‌شود کاری انجام داد. باید بررسی دقیق نمود چون این کرادینگ معمولاً نشان از مشکل در جای دیگری دارد.
هیچ پیش بینی هم از اینکه آیا در آینده کرادینگ در انسیزور قدامی رخ می‌دهد یا خیر وجود ندارد. معمولاً در 40 درصد کودکانی که بین انسیزورهای شیری فضایی وجود ندارد دچار کرادینگ در انسیزورهای دائمی می‌شوند ولی شاید هم کرادینگ رخ ندهد، بنابراین اگر فضا بین انسیزورهای شیری ندیدید والدین را نگران نکنید که شاید بعدها کرادینگ رخ دهد و فرزندشان نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشد.
معمولاً تا رویش تمام انسیزورهای دائمی هم رخ ندهد نمی‌شود کاری برای اصلاح کرادینگ آن‌ها انجام بدهیم. در واقع امکان پیشگیری از کرادینگ نیست فقط در مواردی که بیمار تنگی ماگزیلا و کراس بایت خلفی در مرحله شیری دارد می‌توانیم پیشگیری کنیم. چون باید کراس را سریع درمان کنیم، لذا با درمان کراس خلفی (RPE) قدری فضا در قدام بدست می‌آورید که منجر به اصلاح کرادینگ در حین رویش انسیزورهای دائمی می‌شود وگرنه در تمام موارد دیگر باید صبر کنید تا تمام انسیزورها رویش یابند و بعد به درمان کرادینگ آن‌ها اقدام کنید.
در قسمت‌های قبلی از incisor liability صحبت شد که اختلاف سایز انسیزورهای دائمی با شیری می‌باشد. دیدید که اگر رویش انسیزورها با کمی کرادینگ همراه باشد، بخاطر incisor liability نیازی به درمان ندارند و با گذشت زمان برطرف می‌شود. ضمنا دندان C را هم نکشید یا مزیال آن را استریپ نکنید، چون فشار لترال‌ها روی C هم منجر به افزایش عرض بین کانینی و هم دیستاله شدن آن و نهایتاً رفع کرادینگ قدام پایین می‌شود.
بعضی مواقع بعد از رویش انسیزورهای پایین در لینگوال انسیزورهای شیری، لقی در شیری‌ها نمی‌بینیم. در این موارد باید ابتدا رادیوگرافی تهیه شود و اگر مورد خاصی ملاحظه نشد نسبت به کشیدن سریع انسیزورهای شیری اقدام کنید.
مراقب پوسیدگی دندان‌های شیری خلفی باشید و در صورت مشاهده، سریع ترمیم نمایید تا فضای Leeway حفظ شود. اینگونه بیماران باید کاملاً تحت نظر باشند وگرنه با از بین رفتن فضاها در سگمنت خلف بخاطر پوسیدگی منجر به یک درمان کشیدنی می‌شود.
بهترین زمان برای دخالت برای کرادینگ انسیزورهای شیری در زمانی است که دندان 4 رویش می‌یابد. در طول این مدت هم همیشه از نظر پوسیدگی دندان‌ها را چک کنید و سریع درمان کنید تا فضای Leeway از بین نرود. هر وقت دندان‌های 4 رویش یافتند یا مثلاً دندان‌های D لق شدند می‌توانید برای بیمار ابتدا لینگوال آرچ برای پایین و پالاتال بار برای بالا بسازید و سپس هر دو دندان D و E را بکشید. با این روش هم فشار انسیزورهای نامرتب روی C و افزایش عرض بین کانینی را خواهیم داشت و هم از فضای Leeway برای رفع کرادینگ قدام استفاده می‌کنیم.
البته آنالیز بولتون را هم انجام دهید. اگر اختلاف سایز وجود داشت می‌توانید کمی از انسیزورهای پایین هم استریپ نمایید. چون هنوز کانین‌های دائمی رویش ندارند می‌توانید از روش‌های ذکر شده برای تخمین عرض آن استفاده کنید.
اگر آنالیز بولتون بهم ریخته دارند باید ابتدا قدام پایین را استریپ نمود و بعد از استریپ اگر کمتر از 5mm بود با روش‌هایی که برای کرادینگ نوع متوسط گفتیم مداخله کنیم.
اگر اختلاف بولتون وجود ندارد و بیشتر از 5mm کرادینگ داریم، می‌شود به سریال اکسترکشن فکر کرد.
البته چون در این تکنیک فقط به کشیدن نباید فکر کرد و باید مراقبت‌های متعددی انجام داد، لذا معتقدند که بجای سریال اکسترکشن بهتر است از عباراتی مانند هدایت رویشی یا هدایت اکلوژن استفاده کرد.