علل کنده شدن براکت‌ها
اگر بعد از چسباندن براکت‌ها به هر سه روش ذکر شده دیدید که براکتی از دندان جدا شده چند دلیل وجود دارد:
1- اگر بعد از جدا شدن، مش براکت کاملاً تمیز باشد، به علت این است که سطح مش قبل از کار، آلوده شده و کامپوزیت به آن خوب نچسبیده است. برای جلوگیری از این مقوله بایستی براکت را با پنس برداریم نه با دست.
علت دیگر آن نگهداری کامپوزیت در یخچال است که باعث سفت شدن آن می‌گردد. بهتر است یکی دو ساعت قبل از باندینگ آن را در هوای اتاق قرار دهید تا نرم‌تر شود. بدین صورت میزان نفوذ آن به درون مش براکت بیشتر شده و احتمال کنده شدن آن کمتر می‌شود.
2- اگر بعد از جدا شدن براکت، کامپوزیت کاملاً به کف براکت چسبیده باشد مشکل، اچ و باند نامناسب است. شاید دندان بعد از اچ‌شدن با بزاق آلوده شده است یا هوای کمپرسور با آب یا روغن مخلوط شده است.
3- اگر بعد از جدا شدن براکت، نیمی از کامپوزیت روی دندان و نیمی دیگر روی براکت است، به علت استفاده از کامپوزیت نامناسب یا تاریخ مصرف گذشته می‌باشد.
البته در حین درمان به‌خاطر تماس‌های اکلوزالی احتمال کنده شدن براکت‌ها وجود دارد، مخصوصاً پرمولرهای دوم پائین بیمار. به همین جهت برای این دندان باکال تیوب درست کرده‌اند که بالچه اکلوزالی نداشته باشد، لذا ضربه دندان‌های بالا روی آن کمتر می‌شود. از طرفی در زمان بسته شدن فضا اصطکاک در باکال تیوب به مراتب کمتر از براکتی است که اورینگ دارد، لذا سرعت بسته شدن فضا نیز بیشتر می‌شود (شکل 80-1).
شکل 80-1: تیوب پرمولر دوم
از لحاظ مواد دندانی سه نوع Strength داریم:
1) Compressive
2) Tensile
3) Shear
1)
معرف میزان مقاومت مواد در برابر فشار است که در کامپوزیت‌های ترمیمی دارای اهمیت بالائی می‌باشد.
2)
معرف میزان مقاومت مواد در زمان جدا شدن از یکدیگر است.
3)
معرف میزان مقاومت مواد در زمان کشیده شدن بر روی یکدیگر است (سُر خوردن).
وقتی دو قطعه شیشه را روی یکدیگر سُر می دهید مقاومت ایجاد می‌شود و اگر بین این دو قطعه شیشه آب بریزید مقاومت بیشتر می‌شود. این مقاومت را Shear Strength گویند.
کامپوزیت‌های ارتودنسی که برای چسباندن براکت‌ها به کار می‌روند Shear Strength بالایی دارند (برخلاف کامپوزیت‌های ترمیمی که Compressive Strength بالا دارند).
انواعی از کامپوزیت‌ها که در ارتودنسی به‌کار می‌روند عبارتند از:
1-
: دو خمیر دارد که به مقدار جزیی با هم مخلوط نموده و روی بیس براکت می‌گذارید.
2-
: یک تیوب کامپوزیت و یک بطری پرایمر دارد (شکل 81-1). بعد از اچ کردن سطح مینا پرایمر را به سطح دندان و کف براکت می‌زنید، سپس کامپوزیت را روی کف براکت اضافه نمایید و براکت را روی دندان منتقل می‌کنید، کل زمان کارکردن شما کمتر از یک دقیقه است (setting اولیه). بعد از تمیزکردن اضافات کامپوزیت از دور براکت، چهار دقیقه صبر کنید (setting نهایی) بعد آرچ‌وایر را درگیر براکت نمایید.
این کامپوزیت برای روش باندینگ غیر مستقیم Clean Base عالی است
شکل 81-1: کامپوزیت NoMix
3-
: کامپوزیت را به زیر براکت مانند کره می‌مالید، بعد از اچ کردن سطح مینا باندینگ را به سطح دندان زده و براکت را روی دندان منتقل کنید اضافات کامپوزیت (flush) را از دور براکت تمیز نموده و از هر سمت ده ثانیه اشعه دهید. اگر توان دستگاه شما بیشتر از 700 میلی وات است می توانید از هر سمت پنج ثانیه اشعه بدهید.
کامپوزیت‌های نوری معمولاً بدون رنگ هستند (شکل82-1)، ولی مدل‌های رنگی مانند سبز رنگ هم ارائه شده‌اند که تمیز کردن آن راحت است ولی بعد از گرم شدن درون حفره دهان بی‌رنگ می‌شود. ضمناً در زمان پالیش هم مجدد رنگی می‌شوند تا باعث تشخیص آن از مینای دندان گردد.
نکته : دقت کنید که بعد از زدن باندینگ یا سلف اچ روی دندان، آن را کیور نمی‌کنیم و بعد از قراردادن براکت حاوی کامپوزیت روی دندان و تمیز کردن اضافات آن، عمل کیورینگ را انجام می‌دهیم.
شکل 82-1: کامپوزیت لایت کیور ارتودنسی