برای قالب‌گیری باید آلژینات را سفت درست کنید چون آلژینات شُل جزئیات را خوب ثبت نمی‌کند.
تری فک پائین را روی دندانهای پایین نصفه فشار دهید و به بیمار بگوئید که “لطفاً زبانت را بیار بیرون” و خودتان همان حرکت را انجام دهید تا بیمار ببیند. با این کار بیمار زبانش را بیرون می‌آورد و قسمت دیستولینگوال زبان روی تری قرار می‌گیرد. بعد بگوئید “زبانت را شُل کن” با این جمله زبان به حالت ریلکس و به سمت عقب می‌رود، حالا تری را کاملاً فشار بدهید تا یک قالب خوب از تمام دندانها و قسمت دیستولینگوال بگیرید. این کار باعث ثبت دقیق قسمت دیستولینگوال می‌شود.
در زمان قالب گیری از فک بالا هم قسمت قدام لب بالا را بگیرید و بیرون بیاورید و بعد تری را فشار بدهید تا آلژینات به وستیبول این ناحیه نفوذ نماید و قالب دقیقی ثبت شود.
بعد از جاگذاری کامل تری بالا و پائین، لب و گونه بیمار را بگیرید و تکان بدهید تا تقریباً حالت بوردر مولدینگ بشود.
شکل 62-5: یک قطعه موم 6 در 8 سانت
قبل از اینکه موم را بگیرید دو تکه از چوب آبسلانگ را روی هم گذاشته و بین دندانهای سانترال بالا و پائین بگذارید تا بیمار میزان باز كردن بایت را متوجه شود، بعد به بیمار بگوئید:
“دندانها را جلو بیار تا به حالت نوک به نوک برسند مثل زمانی که تخمه می‌شکنی و دندان‌هایت را روی این تکه چوب مانند تخمه بگذار”
چند بار تمرین بکنید و از جملات مثبت و تشویقی استفاد‌ه کنید.
بعد از آن یک قطعه موم 6 در 8 سانت را (شکل 62-5) درون آب گرم بگذارید تا نرم شود. از یک موم بسیار مرغوب استفاد‌ه کنید چون رکورد مومی در ساخت پلاک فانکشنال بسیار مهم است. بعد از گرم شدن آن را سه بار تا کنید تا باریک ولی حجیم شود سپس مثل فرم قوس فکی آن را نعل اسبی بکنید (شکل 63-5).
شکل 63-5: فرم قوس فکی موم بایت
حالا موم را روی دندانهای بالا قرار بدهید و به بیمار بگوئید تا فک پائین را جلو بیاورد و آن دو تكه چوب آبسلانگ كه روی ميد‌لاين دندانهای بالا قرار د‌اد‌ه‌ايد را گاز بگيرد. بعد موم را سرد بکنید و اگر نیاز بود اطراف آن را با یک اسپاتول تیز تریم کنید. باید دندانهای پائین در حد 3-2 میلی‌متر در موم فرو رفته باشند(شکل 64-5).
اکثر مواقع در بار اول موم خوبی تهیه می‌شود اما شاید نیاز د‌اشته باشید که این کار را یکی دو بار د‌یگر تکرار کنید (شکل 65-5).
شکل 64-5: بهتر است كه موم‌بايت را در دهان و روي كست چك بكنيد. اگر با يك چاقوي تيز در ناحيه باكال آن را تريم كنيد خيلي خوب مي‌شود تا رابطه مولري را ببينيد و در ناحيه توبروزيته هم گيري ند‌اشته باشد.
اگر کست بیمار را در جلسه قبل آماده کرده‌اید در این جلسه موم را بعد از نرم کردن روی کست بالا فرم دهید تا شکل دندانهای بالا روی آن بیفتد و در همین حال که هنوز نرم است به درون دهان ببرید تا فرم دندانهای پایین هم در حالت قدامی ثبت شود. این نوع موم بایت گرفتن راحتتر است. بهتر است در زمان تهیه موم‌بایت والد‌ین بیرون اتاق باشند.
اگر در حالت CO میدلاین دو میلی‌متر به سمت چپ يا راست منحرف است در حالت رکورد قدامی هم باید همینطور باشد (شکل 66-5).
شکل 65-5: دندانهاي پايين بايد در حد 2-3mm در موم فرو بروند.
شکل 66-5: در زمان گرفتن موم‌بايت به ميد‌لاين اهميت بد‌هيد. در اين بيمار انحراف ميد‌لاين وجود ند‌ارد.
میدلاین به علل زیر Off می‌شود:
• سایز کوچک یک لترال بالا
• اکلوژن نامتقارن
• کرادینگ نامتقارن
• انحراف طرفی فک
هیچ کدام از این موارد را نباید با پلاک فانکشنال درمان نمود، لذا هر حالتی که میدلاین دارد باید بعد از موم گرفتن همان حالت بماند.
اگر اورجت بیشتر از 7mm است باید پلاک آندرسن را دو بار بسازید، لذا قبل از گرفتن موم‌بایت کست‌ها را ببینید (شکل 67-5 و 68-5) و ببینید که آیا نیاز به یک پلاک د‌ارید یا باید دو بار آن را بسازید.
در موارد‌ی كه نیاز به ساخت دو پلاك است، برای گرفتن موم بایت قدامی اولین پلاك، باید آبسلانگی به شكل 69-5 تهیه نمایید. مثلا اگر اورجت 11mm است و پلاك اول را با 6mm حركت قدامی می‌خواهید بسازید می‌توانید فاصله B را معاد‌ل 5mm بگیرید تا حركت قدامی انسیزورهای پایین تا 5mm انسیزورهای بالا متوقف شود. فاصله A نشان‌د‌هند‌ه میزان بازشد‌ن بایت است و 2mm كافی می‌باشد.
شکل 67-5: اگر اورجت كمتر از 7mm است مي‌توان با يك پلاك آندرسن درمان را تمام كرد. براي اين بيماران موم‌بايت را در حالت نوك به نوك انسيزورها مي‌گيريم.
شکل 68-5: اگر اورجت 7mm يا بيشتر است، نياز به دو پلاك آندرسن د‌اريم. اولين پلاك را با موم‌بايتي مي‌سازيم كه در حالت قد‌امي مند‌بيل به اند‌ازه 7mm گرفته شد‌ه باشد مانند تصوير فوق، پلاك د‌وم با موم‌بايتي كه در حالت نوك به نوك گرفته شد‌ه باشد ساخته مي‌شود.
شکل 69-5: فرم دادن آبسلانگ جهت تهیه موم قدامی
از لحاظ عمودی هرچه دهان کودک بازتر بشود به درمان بهتر و سریع‌تر جواب می‌دهد. البته پلاکی که تا حدود 6mm دهان باز بشود برای بیمار قابل تحمل است و همکاری خوبی دارد. به همین دلیل ارتفاع موم بایت را حدود 2mm بگیرید و با توجه به اوربایت اولیه بیمار (مثلاً اگر حدود 4mm باشد) جمع کل باز شدن دهان حدود 6mm می‌شود.
در زمان گرفتن رکورد قدامی بیمار، هرچه دیپ بایت شدیدتر باشد، بین دندانهای خلفی بالا و پائین فضای بیشتری ایجاد می‌شود، لذا در زمان ساخت پلاک، سطح جوند‌ه دندانهای خلفی پائین بیشتر رلیف می‌شوند (شکل 70-5) و در طول درمان دندانهای خلفی می‌توانند بیشتر اکسترود بشوند، لذا بایت بیمار هم اصلاح می‌شود.
در اكثر بيماران كه زاويه بين فكي نرمالي د‌ارند نياز به تريم آكريل وجود ند‌ارد تا رويش مولرهاي پايين محد‌ود شود (شکل 71-5).
شکل 70-5: در بيماران low angle كه د‌يپ يابت هستند تريم آكريل خوب است تا رويش دندانهاي خلفي پايين رخ بد‌هد.
شکل 71-5: در اكثر بيماران كه زاويه بين فكي نرمالي د‌ارند نياز به تريم آكريل وجود ند‌ارد تا رويش مولرهاي پايين محد‌ود شود.