وقتی به یک سیستم عادت می‌کنیم و کار با آن برای ما راحت می‌شود دیگر میلی به عوض نمودن آن نداریم. مثلاً مهاجرت از سیستم اج‌وایز به Roth و MBT نیاز به کنار گذاشتن یک سری از معلومات و بدست آوردن معلومات جدید بود، لذا خیلی طول کشید تا جا بیفتند. دلیل دیگر که از براکت‌های Self Ligating استقبال نشد این بود که اصطکاک کم بود، آرچ وایر درون براکت محکم درگیر نبود و بعضی مواقع خارج می‌شد و باعث زخم شدن گونه بیمار می‌شد اما در حال حاضر مساله فرق می‌کند.
بعضی کارخانه‌ها (Forestadent, Adenta, Incognito) مدل لینگوال براکت‌های Self Ligating را ارائه نمودند اما کار کردن با آن‌ها بسیار مشکل است به همین دلیل مدل‌های همرنگ براکت‌های Self Ligating برای سطح لبیال به بازار ارائه شده‌اند. کارخانه Oyster، اولترادنت و دیمون از کامپوزیت می‌سازند که جنس خیلی محکمی نیست و احتمال شکسته شدن دارد، لذا عمر آن‌ها کم است. کارخانه 3M و GAC از سرامیک تولید می‌کنند و درب آن را از فلز می‌سازند. اخیراً American Orleans درب آن را با رادیوم همرنگ نموده است تا کمتر مشخص باشد.