از آن جایی که نیروی کمتری روی دندان‌ها اعمال می‌شود، لذا بیمار درد کمتری خواهد داشت.
از آن جایی که سیم باید با فشار درون شیار براکت بخوابد تا تورک اعمال بشود، لذا در براکت Self Ligating تورک ضعیف‌تر اعمال می‌شود. البته تورک در براکت‌های active بهتر از مدل passive است اما چون معایب بیشتری دارند ترجیح می‌دهیم بیشتر از passive استفاده کنیم و در آخر اگر تورک انسیزورها خوب نبود از سیم نی تی 0.019x0.025 با 20 درجه تورک اضافه (صفحه 211) استفاده کنیم.
اینکه براکت Self Ligating اصطکاک کمتری دارند خیلی خوب است اما یک بدی قابل اغماض دارد و آن اینکه سیم درون شیار براکت به راحتی حرکت می‌کند و از یک طرف از دیستال باکال تیوب مولر بیرون می‌زند و باعث زخم شدن گونه بیمار می‌شود. برای جلوگیری از آن باید همیشه دو طرف سیم را با پلایر Bendback با فاصله خم بزنید. در ضمن دندان‌ها هم روی سیم خیلی راحت حرکت می‌کنند که باعث ایجاد فاصله بین دندان‌ها می‌شود.
• برای مرتب شدن و رفع کرادینگ دندان‌ها کمتر پروترود می‌شوند و بیشتر قوس فکی باکالی و Expand می‌شود.
• چون قوس پهن می‌شود، لبخند زیباتر می‌شود.
• پهن شدن جزئی قوس به همراه استخوان سازی است و نسبت به RPE مطمئن‌تر و کم خطرتر است البته زمان رسیدن به این نتیجه نسبت به RPE طولانی‌تر است و هرگز جایگزین RPE در موارد تنگی شدید نخواهد بود.
• بزرگ شدن قوس نسبت به روش‌های دیگر با ثبات‌تر است.
• نیاز کمتری به کشیدن دندان است.
• رابطه مولری تا نیم کاسپ کلاسII را بدون نیاز به کشیدن می‌توان برطرف نمود.
نکته: با براکت‌های معمولی دندان‌ها بیشتر پروترود می‌شوند اما با براکت Self Ligating قوس بیشتر عریض می‌شود پس اگر بیماری داشتید که رابطه انسیزورها نوک به نوک بود و خواستید انسیزورهای بالا را پروترود نمایید (مشروط به وجود تابل باکال ضخیم) ترجیحاً از براکت‌های معمولی استفاده نمایید.
شکل 6-7: پلایر Bendback