گیج
برای تعیین ارتفاع مناسب براکت‌ها از لبه اکلوزال از گیج استفاده می‌کنیم که امروزه اهمیت زیادی در کیفیت درمان دارد.
گیج‌ها از لحاظ جنس به پلاستیکی، آلومینیومی و فلزی تقسیم می‌شوند. گیج‌های مخصوص MBT فلزی هستند و یک تیغه بسیار ظریف جهت افزایش دقت در زمان چسباندن براکت دارند (شکل 102-1).
شکل 102-1: گیج‌های MBT دارای طول بلند و تیغه تیزی هستند.
گیج‌های قدیمی ستاره‌ای شکل بودند که به نام Boone معروف هستند و فقط مناسب سیستم اج‌وایز می‌باشند (شکل 103-1).
در شکل 104-1 همه دندانها مرتب هستند و به اشتباه براکت دندان پنج انسیزالی‌تر و براکت دندان چهار ژنژیوالی‌تر چسبانده شده، لذا بعد از قرار دادن سیم دندان پنج اینترود و دندان چهار اکسترود می‌شود (شکل 105-1). به همین دلیل، قرار دادن براکت‌ها در جایگاه صحیح دارای اهمیت زیادی می‌باشد.
شکل 103-1: گیج Boone ستاره‌ای شکل است و بیشتر برای چسباندن براکت روی دندان‌های قدامی در سیستم‌های قدیمی به کار می‌رفت.
شکل 104-1: موقعیت دندانها صحیح است ولی براکت 4 ژنژیوالی و براکت 5 اکلوزالی‌تر چسبانده شده است.
شکل 105-1: بعد از قراردادن آرچ وایر روی براکت‌ها، به خاطر خطا در چسباندن در بعد عمودی شاهد اکسترود و اینترود شدن نسبی دندانها هستیم.
برای این‌که در بعد عمودی در ارتفاع صحیحی بچسبانید تا از اکسترود یا اینترود دندانها جلوگیری کنید می‌توانید به جدول پیشنهادی MBT مراجعه کنید (شکل 106-1) و ردیفی از جدول را انتخاب کنید.
در فک پایین دندان 6 پایین را ابتدا بچسبانید و ببینید که با بالا تداخلی نداشته باشد، بعد در هر ارتفاعی که بود مابقی را متناسب با آن بچسبانید.
در فک بالا دندان 5 ارتفاع کمی دارد، ابتدا آن را در نزدیکی لثه بچسبانید بعد در هر ارتفاعی که بود مابقی را متناسب با آن بچسبانید.
شکل 106-1: جدول توصیه شده برای چسباندن براکت در بعد عمودی
به شرح زیر وجود دارد:
• اگر براكتی را انسیزالی بچسبانید، دندان ژنژیوالی (اینترود) می‌شود و اگر براكتی را ژنژیوالی بچسبانید دندان انسیزالی (اكسترود) می‌شود (شکل 104-1 و 105-1).
• اختلاف طول گیج دندان 5 و 6 یک میلی‌متر است تا مارجینال ریج این دو دندان هم‌تراز یکدیگر شوند.
• ارتفاع دندان لترال بالا، 0.5mm كمتر از سانترال و کانین است.
• دندان 7بالا، همیشه در ارتفاع 2mm چسبانده می‌شود چون دندان 7 بالا، عامل عمده تداخلات كاسپی است و عمده مشکلات TMJ هم اغلب به خاطر اكستروژن 7 است و هیچ وقت اكلوژن خوبی به ما نمی‌دهد، پس همیشه آن‌ها را در حد 2mm می‌چسبانیم تا از اكلوژن off شود. بعد از جدا کردن براكت از روی آن، اكسترود می‌شود و تماس خوبی با 7 پایین پیدا خواهد کرد.
• دندان 7 پایین چون قدرت اكستروژن ندارد آن را مثل 6 می‌چسبانیم تا مارجینال ریج آن‌ها با همدیگر هم‌سطح باشد و نیازی هم به اندازه‌گیری طول آن در روی كست نمی‌باشد.
• اگر بیمار شما کشیدنی درمان می‌شود، به دندان دیستالی دندان ext شده، 0.5mm اضافه كنید.
در بیماران دیپ پایت براكت قدامی‌ها را 0.5mm انسیزالی‌تر و در بیماران اپن‌بایت براكت قدامی‌ها را 0.5mm ژنژیوالی‌تر بچسبانید تا بایت راحت‌تر اصلاح شود.
• انسیزورهای پایین همگی در یك سطح مشابه چسبانده می‌شوند چون ارتفاع یکسانی دارند.