وقتی آرچ‌وایر را درون شیار براکت می‌گذارید برای اینکه از براکت خارج نشود از اورینگ استفاده می‌کنیم (شکل 164-1).
اورینگ‌ها به رنگ‌های مختلفی، برای تشویق بیماران جوان به رعایت بهداشت، وجود دارند.
باید گوشت اورینگ را با سوزن‌گیر بگیرید. اگر وسط سوراخ آن را گرفته باشید قراردادن آن در اطراف براکت بسیار مشکل می‌شود.
شکل 164-1: اورینگ
اورینگ‌های Low Friction (شکل 165-1) آغشته به پودر مخصوصی هستند تا میزان اصطکاک بین اورینگ و سیم کم شود، به همین دلیل در کیسه‌های مخصوص نگهداری می‌شوند
شکل 165-1: اورینگ مدل Low Friction
به آن Arch Sleeve هم می‌گویند (شکل 166-1). در زمانی که طول زیادی از آرچ‌وایر آزاد است (بخاطر اینکه تعدادی از براکت‌ها را نچسبانده‌اید) باید آرچ‌وایر را درون آن کنید تا آرچ‌وایر باعث پارگی و زخم مخاط گونه و لب نگردد.
شکل 166-1: محافظ بافت نرم
بجای انجام Active Tieback در مرحله بستن فضا بکار می‌رود (شکل 167-1). کار با آن‌ها بسیار راحت می‌باشد و در زمان شما صرفه جوئی خوبی می‌شود ولی باید هر ماه تعویض گردد. مدل بلندتر آن را بجای الاستیک کلاسII و III می‌توانید بگذارید. دیگر نیازی به تعویض ندارند. البته در بیماران High Angle ممنوع است چون این بیماران در زمان جویدن باید الاستیک‌ها را خارج نمایند تا مانع باز شدن بیشتر بایت شود، اما در بیماران دیگر می‌توانید مصرف کنید. البته با ارزان شدن فنرهای نیکل تایتانیوم (صفحه 94) و اینکه تا بسته شدن کامل فضا دیگر نیازی به تعویض ندارند، لذا دیگر از این ماژول استفاده نمی‌شود.
شکل 167-1: ماژول K
برای باز کردن نقطه تماس دندان مولر با دندان‌های مجاور برای بندگذاری استفاده می‌شود (شکل 168-1). ترجیحاً یک هفته بماند تا نقطه تماس باز شود.
شکل 168-1: سپراتور پلاستیکی