سیم حرارتی نسبت به سوپرالاستیک یک خوبی و یک عیب دارد. عیب آن این است که در بعضی مواقع شکل و ماهیت خود را از دست می‌دهد و دیگر اثری در رفع کرادینگ ندارد پس در این مورد سیم سوپر الاستیک بهتر است. اما اگر نامرتبی به حدی باشد که سیم شما درون شیار براکت به راحتی قرار نگیرد آن موقع سیم حرارتی بهتر است چون می‌توانید قطعه‌ای یخ بر روی آن بگذارید و بعد از نرم شدن آن را درون شیار براکت بگذارید. این حالت بعضی مواقع در سیم‌های ضخیم حرارتی (مانند 0.019x0.025) دیده می‌شود. بجای یخ می‌توانید از این وسیله (شکل 226-1) استفاده کنید. درون آن خالی است و با آب پر می‌کنید و درون فریزر می‌گذارید تا یخ بزند، سپس در مواقع نیاز آن را روی سیم حرارتی می‌گذارید.
بعد از سرد شدن سیم، براحتی نرم می‌شود و درون شیار براکت می‌رود، و به مرور که به گرمای دهان می‌رسد فرم قوس فکی را می‌گیرد و باعث مرتب شدن دندان‌ها می‌گردد. بهتر است براکت مربوطه را بجای اورینگ با سیم لیگاچور ببندید.
شکل 226-1: وسیله‌ای که آب را درون خود نگه می‌دارد و بعد از یخ زدن برای جا زدن سیم‌های حرارتی استفاده می‌شود.