پیچ‌های Rapid Palatal Expansion تا زیر 18 سالگی بسیار عالی جواب می‌دهند. برای بیماری که ۲۰-۱۸ سال دارد می‌توانید یک پیچ تهیه نماید و دو روز اول آن را سفت کنید و بعد دوباره به حالت اول برگردانید. چند نوبت که این کار را بکنید احتمال باز شدن سوچور وجود دارد. اگر نشد باید در اتاق عمل جراح اقدام به باز کردن سوچور کند (بیمار ارتوگناتیک سرجری).
اگر بیمار در مرحله دندانی شیری دایمی باشد و پرمولر او هنوز رویش نیافته، پیچ را روی دندان‌های مولر اول و C می‌گذاریم. هیچ وقت روی دندان D نسازید چون ریشه‌های ضعیفی دارد و در وسط درمان لق می‌شود و درمان با مشکل روبرو می‌شود.
در سن ۱۲-۱۱ سالگی که هنوز پرمولر رویش نیافته و دندان C هم در حال افتادن است نمی‌توانیم درمان کنیم و باید چند ماه صبر کنیم تا رویش پرمولر اول کامل شود.
از یک پالاتال بار بعنوان نگهدارنده استفاده می‌کنیم. بعد از اتمام درمان پنج ماه پیچ بدون سفت کردن می‌ماند. سپس آن را خارج می‌کنیم و دو بند جدید روی دندان‌های مولر اول می‌گذاریم و یک قالب آلژینات pick up از آن گرفته و گچ آن را می‌ریزیم و به لابراتوار ارسال می‌کنیم تا یک پالاتال بار بسازد.
در این مدت پیچ را مجدداً روی دندان‌ها می‌گذاریم تا مانع برگشت بیماری شود. با دریافت پالاتال بار پیچ را خارج و پالاتال بار را سمان می‌کنیم. پالاتال بار حداقل باید دو سال بماند تا درون سوچور استخوان سازی رخ دهد.
چون باز شدن فک در قدام بیشتر از خلف است، لذا زمانی که کاسپ‌های مولرهای بالا به موقعیت صحیح می‌رسند شاهد باکالی شدن زیاد پرمولرها هستیم. چون پالاتال بار به عنوان نگهدارنده استفاده می‌شود، لذا عرض بین مولری حفظ می‌شود اما تاثیری بین عرض پرمولرها ندارد و آن‌ها می‌توانند برگشت کنند تا به تماس مناسب دندانی برسند
با مداد دو علامت روی کاسپ‌های پالاتال مولرهای بالا و دو علامت روی شیب لینگوالی کاسپ‌های باکالی مولرهای پایین می‌زنیم. با خط کش این اندازه‌ها را مشخص می‌کنیم. این اختلاف میزان Expansion بالا را نشان می‌دهد. معمولاً 1-2mm پیچ را بزرگتر از این حد می‌گیرند پیچ‌ها در بازار از 7-14mm موجود هستند. اگر نیاز به پیچ 14mm داشتید بخاطر حجم زیاد ترجیح می‌دهیم از دو پیچ 7mm استفاده کنیم. از آن جایی که ماگزیلا خیلی تنگ است و پیچ خیلی بزرگ، لذا پیچ درون قوس بالا در سطح لبه اکلوزال قرار می‌گیرد که صحیح نیست. هرچه پیچ به کام نزدیکتر باشد بهتر است. در این موارد ساختن دو پیچ کوچک توصیه می‌شود.
درمان‌های طرفی به درمان‌های افقی و عمودی تقدم دارند.
یکی از علل کلاسII شدن بیماران، تنگی ماگزیلا است که با باز کردن آن مندیبل موقعیت قدامی‌تری می‌گیرد و شدت کلاسII کمتر می‌شود.
در بیماران کلاسIII با تنگی ماگزیلا برعکس این حالت را داریم. با باز کردن ماگزیلا رشد پری‌ماگزیلا بیشتر می‌شود و شدت کلاسIII کمتر می‌گردد،
بنابراین همیشه در بیماران با تنگی ماگزیلا درمان‌های Expansion را قبل از درمان‌های کلاسII و III انجام دهید.
درمان RPE با باکالی شدن تاج دندان‌های خلفی همراه است. باکالی شدن تاج این دندان‌ها منجر به اکسترود شدن کاسپ‌های پالاتالی آن‌ها می‌شود. اکسترود شدن کاسپ‌های پالاتالی آن‌ها باعث باز شدن بایت می‌گردد.
به خاطر تغییرات روابط افقی و عمودی (باز شدن) بایت بیمار، ترجیح می‌دهیم طرح درمان نهایی بیماران را (کشیدنی یا غیرکشیدنی) بعد از اتمام RPE بدهیم.