هر وقت مجبور هستید از Active Tieback یا الاستیک کلاسII استفاده نمایید باید اورجت کافی داشته باشید چون باید قدام بالا عقب برود. اگر اورجت کافی ندارید باید ابتدا آن را بسازید بعد شروع به بستن فضا کنید.
به دو علت اورجت کافی نمی‌باشد:
1. عدم تناسب سایز دندان‌های قدام بالا و پایین (آنالیز بولتون). در این مورد باید یا قدام پایین را استریپ نمایید تا در قوس کوچکتری قرار بگیرند یا لترال‌های بالا را بیلدآپ نمایید تا دندان‌های بالا در قوس بزرگتری قرار بگیرند.
2. تورک انسیزورها صحیح نمی‌باشد به نحوی که انسیزورهای بالا رترود شده‌اند (در قوس کوچکتری قرار گرفته‌اند) و انسیزورهای پایین پروترود شده‌اند (در قوس بزرگتری قرار گرفته‌اند).
در هر دوی این موارد بهتر است که در فک بالا و پایین از سیم‌های 0.019x0.025 نی تی با 20 درجه تورک در ناحیه قدام استفاده کنیم (شکل 42-4 و 43-4). براکت قدامی‌های بالا را با سیم لیگاچور ∞figure نمایید تا بین آن‌ها فضا رخ ندهد و دندان‌های قدام پایین را استریپ نمایید تا کرادینگ ندهند.
هر وقت فضای یک سمت بسته شد باید یک Passive Tieback بزنید تا مجدداً باز نشود (شکل 44-4).
شکل 42-4: ناحیه انسیزوری آرچ‌وایر دارای 20 درجه تورک است.
شکل 43-4: تورک اضافه در ناحیه انسیزوری در قوس بالا باعث پروترود شدن انسیزورها و در قوس پایین باعث رترود شدن انسیزورها می‌گردد.
شکل 44-4: زدنPassive Tieback بعد از بسته شدن فضا به مدت یک ماه تا مجدداً باز نشود.
در زمان بستن فضا در هر جلسه باید اکلوژن را چک نمایید. وقتی پرمولر بالا و پایین را کشیده‌اید باید در انتهای درمان رابطه مولری کلاسI تمام شود (شکل 45-4) و اگر فقط پرمولر بالا را کشیده‌اید باید در انتهای درمان رابطه مولری یک کاسپ کامل کلاسII تمام شود (شکل 46-4). در هر دوی این موارد رابطه کانینی باید کلاسI تمام می‌شود و اورجت نرمال باشد.
شکل 45-4: اکلوژن کلاسI بعد از کشیدن پرمولر بالا و پایین
شکل 46-4: اکلوژن یک کاسپ کامل کلاسIII بعد از کشیدن فقط پر مولرها